Innerlijk werk vergt moed

Ik zou je willen vragen hoe het met je gaat. Niet het oppervlakkige waarin iemand je vraagt: Hoe gaat het? En de ander reageert met: goed. Terwijl je aan alles voelt dat het helemaal niet goed gaat met diegene. Mijn vraag aan jou is: Hoe gaat het nu echt met jou? Hoe gaat het echt met jou als je diep naar binnen keert? Wanneer was de laatste keer dat je tijd voor jezelf nam om te voelen hoe het echt met je gaat? Ik weet dat je het nodig hebt, jij weet dat je het nodig hebt. Tijd voor jezelf nemen, voelen in jezelf wat er leeft. Je hebt het nodig om tot jezelf te komen, om tot rust te komen. Wat weerhoudt jou, lief mens, om die tijd te nemen?

Ik wil je graag vertellen dat ik mijzelf in jou herken. Ik heb zolang gevochten en weerstand geboden aan wat ik voelde. Mijn gedachten was: “het doet minder pijn om te voelen of om bepaalde situaties aan te gaan dan er aan toe te geven. Als ik toegeef aan mijn pijn moet ik huilen, als ik toegeef ben ik een zwakkeling, als ik toegeef heeft iedereen gelijk en bewijs ik alleen maar dat ik te gevoelig ben.”

Ik blokkeerde de pijn, zodat ik hem niet hoefde te voelen en dus was de pijn er voor mij op dat moment ook niet. Dat heb ik jarenlang vol kunnen houden. Tot ik op een gegeven moment besefte dat ik zo niet wilde leven. Ik wilde het anders. Het was (en is) mijn doel om te leven vanuit de onvoorwaardelijke liefde in mijzelf, om te leven vanuit wie ik echt ben.

Leef jij vanuit vanuit wie jij echt bent tot in de kern van jouw ziel?

Op het moment dat ik dit besefte was ik hard aan het vechten, bood ik veel weerstand en was ik niet aan het leven, maar aan het overleven. Ik wist dat ik dit niet meer wilde. Ik deed een jaar lang een cursus waarbij ik leerde om aan te kijken en te doorvoelen wat nodig was. Ik leerde om los te laten en te helen wat mij niet meer diende.

Het was een intens proces, waar ik nu ontzettend dankbaar voor ben. Ik leerde dat mijn beschermingsmechanismen, zoals niet-voelen, afstand houden, weerstand bieden en vechten mij het gevoel hadden gegeven dat het mij hielp. Het was een gevoel van schijnveiligheid. Ik weet nu dat al die zelfbeschermingsmechanismen mij uiteindelijk niet beschermde. Het weerhield mij om de persoon te ZIJN en te leven die ik echt bent tot in de kern van mijn ziel.

Het vergt moed om de diepste donkerte van jezelf aan te durven kijken. Het vergt moed om te doorvoelen wat er binnen in jou aanwezig is. Het vergt moed om het oude los te laten. Het vergt moed om je open te stellen voor je eigen gevoelens en emoties. Het vergt moed om kwetsbaar te zijn. Het vergt moed om te huilen. Het vergt moed om je liefdevolle, zachte, krachtige en sensitieve zelf te zijn. Jij bent, lief mens, moedig genoeg om deze prachtige reis, om dit avontuur aan te gaan.

Verlang jij ernaar om te leven vanuit jouw innerlijke kracht en hooggevoeligheid? Om te leven vanuit wie jij echt bent tot in de kern van jouw ziel? Je kunt je hier aanmelden voor een intake of direct een afspraak inplannen.