De pracht van ons lichaam

Soms wordt je even op je plek gezet in het leven. Niet omdat je dat dan perse wilt, maar wel omdat het nodig is. Dat is precies wat er bij mij gebeurde vorig jaar 6 maart is mijn verjaardag en ik kon hem in 2022 eindelijk, na de coronaperiode, weer vieren. Dat ging helaas niet door. Ik kreeg zaterdag 5 maart buikpijn, waardoor ik op de huisartsenpost belandde.

Niet altijd maar vaak ontstaan lichamelijke klachten door niet gevoelde, emotionele pijn. De emotionele pijn wil of durf je niet te voelen, waardoor je het wegdrukt. Jouw pijn, jouw energie, jouw lichaam, geest en ziel heb je niet de aandacht en liefde gegeven die zij wel verdienen. Hierdoor ontstaat er onverwerkte energie. Die energie zet zich in je lichaam vast, zodat je er niet meer omheen kunt. Je voelt de pijn in jouw lichaam en er ontstaan lichamelijke klachten.

Het is als het ware een waarschuwingssignaal. Ons lichaam grijpt in, zodat je aandacht en liefde gaat geven aan dat wat er lichamelijk én emotioneel aan de hand is. Je lichaam helpt je dus in feite om letterlijk stil te staan, zodat jij jezelf en jouw lichaam, geest en ziel de aandacht, zorg en liefde kunt geven dat het nodig heeft. Jouw lichaam, jouw geest, jouw ziel willen gehoord worden door jou. Dat kan door een energetische behandeling, meditatie, lichaamswerk, sporten, de natuur, stilte, wandelen of dat wat voor jou werkt. Wanneer je lange tijd niet luistert naar wat je nodig hebt, grijpt je lichaam soms dus in waardoor je wel even stil moet staan.

Ik kreeg die bewuste vrijdagavond al een seintje van mijn lichaam. Ik had een beetje buikpijn, gaat vanzelf wel over dacht ik. Zaterdag gingen Patrick en ik naar een prachtige edelstenenwinkel en werd de buikpijn erger. Gelukkig verlichtte enkele edelstenen die ik in mijn hand nam de pijn. Desalniettemin had mijn lichaam sinds vrijdagavond (eigenlijk nodig eerder) al rust nodig, maar ik luisterde niet naar mijn lichaam. Er kwamen andere klachten bij en ik moest naar de huisartsenpost. 5 verschillende artsen konden geen oorzaak vinden. Alle testuitslagen en op papier was alles goed, maar kijkend naar mij en voelend aan mijn buik waren er duidelijk klachten. ‘s Maandags zei mijn eigen huisarts dat je soms out of the box moet denken en hoewel theoretisch gezien dit niet perse hoefde te werken heeft hij mij een antibioticakuur voorgeschreven. De kuur sloeg aan.

Echter gebeurde er ook iets, waardoor ik besefte dat mijn lichamelijke klachten te maken hebben met een emotionele pijn. Een oude pijn die niet nieuw voor mij is. Een pijn waar ik al vele tranen voor heb gelaten. Een pijn die ik al lang ontken, omdat ik niet wist hoe anderen erop zouden reageren als ik dit verhaal vertel. Er is namelijk, zoals veel van mijn ervaringen, geen tastbaar bewijs voor. Een pijn waarvan ik wist dat ik deze pijn mag voelen. Mijn ziel, mijn geest en mijn lichaam hebben mij laten weten om dit deel, om dit verhaal niet meer te onderdrukken, niet meer te ontkennen. Dit verhaal hoort bij mij, is onderdeel van mij en mag ik erkennen aan mijzelf. Heb ik het afgelopen jaar erkenning geven. Waardoor er veel meer rust in mijzelf is ontstaan.

Soms val je weer even terug in oude patronen. En dat is oké. Net als mij vorig jaar dus gebeurde, gebeurt dit iedereen weleens. Het gaat erom dat je niet te streng voor jezelf bent, wat inhoud dat je accepteert dat je weer even terugvalt in een oud patroon en dat je ontdekt hoe je er nu mee om kunt gaan.

Liefs Merel